Coraz bliżej zima

Mam nadzieję, że weekend upłynął Wam na robieniu samych przyjemnych rzeczy :)

Ja upiekłam gęś, nie zjadłam rogala marcińskiego, spotkałam się z przyjaciółmi

i wyruszyłam do puszczy aby posłuchać szeleszczących liści. 

Chyba już ostatni raz w tym roku.

Byłam zaskoczona tym, ile koloru zniknęło z tego miejsca w ciągu tygodnia.

Nie zastałam już słonecznych, żółto-pomarańczowych ścian.

Był jednak brązowy, wciąż szeleszczący dywan i tajemniczo zamglone przestrzenie dookoła.

Szliśmy dzielnie, mimo że chłód malował nam policzki i nosy.

Byliśmy w wiosce, z której odleciały już dawno bociany, pozostawiając puste gniazdo.

Gdzie dzika róża oplata mury, a sumak stoi dumny,

 jakby nie przejmował się nadchodzącą wielkimi krokami zimą.

Myślałam o tym, że nie mogłabym żyć tam, gdzie nie ma czterech pór roku.

Uwielbiam te zmieniające się krajobrazy.

 Trochę mi smutno, że kończy się moja ulubiona jesień,

ale już nie mogę się doczekać odgłosu skrzypiącego pod butami śniegu

i aniołów na białym puchu :) 

Zima idzie, rady na to nie ma :)))