Listopadowo, jesiennie, cudnie...

Listopad to jeden z najmniej lubianych przeze mnie miesięcy.

Zwykle świat staje się wtedy szary, a na szybach często pojawiają się smugi jesiennego deszczu.

Wszystko powoli szykuje się do zimowego snu.

Co roku o tej porze czuję, że ja też chętnie zasnęłabym, choćby na ten jeden miesiąc,

aby obudzić się, kiedy szarość zniknie, a ziemia pokryje się białym puchem.

Niestety ten luksus nigdy nie był przeznaczony dla mnie.

Starając się przetrwać ponure dni, zwykle zaopatrywałam się w ciepły koc, herbatę z malinami

i stos książek, które przenosiły mnie do innego świata.

W tym roku jednak listopad zdaje się robić wszystko, aby zmienić moje o nim zdanie.

Mam wrażenie, że stara mi się przypodobać :)

Wczoraj poczęstował mnie malinami prosto z krzaka i otarł się o mnie miękkim futrem.

Budzi mnie słońcem i sprawia, że mam ochotę turlać się wśród liści.

I choć szarość pojawia się tu i ówdzie, świat wciąż jest bajecznie kolorowy. 

Stos książek musi poczekać.

Teraz chcę podziwiać złote obrazy malowane ręką natury.

Ciepły koc i herbata z malinami przydają się po powrocie ze spaceru, 

bo choć dni są słoneczne, jesienny chłód sprytnie wdziera się pod płaszcze.

Uwielbiam jesień w tym roku, a listopad zachwyca mnie jak nigdy!